Vier muren en een scherm: studeren in coronatijd

     Zora Lalee

Zora is vierdejaarsstudente Business Studies met als afstudeerrichting Human Resource Management. Zij is 28 jaar oud en heeft drie zussen die niet meer thuis wonen. Het Afghaanse gezin van Zora is lang geleden uit Afghanistan gevlucht en via Midden-Amerika in Nederland terecht gekomen. Zora woont in Schoorl en deed de basisjaren van BS in Alkmaar. Momenteel zit zij in de afstudeerfase. Zij heeft een bijbaan bij Primark in Alkmaar, op de HRM-afdeling.

"Het gaat bij mij een beetje op en neer. De ene dag heb ik heel veel stress, voel ik me heel erg depressief en dan denk ik: het lukt me allemaal niet en het wordt te veel."

Het vierde jaar is best wel zwaar. In het eerste halfjaar heb je allemaal dingen en je wilt alles goed afsluiten om te gaan afstuderen. Vanwege corona is dat toch wel wat lastiger geworden, omdat we nu vanuit huis online werkcolleges moeten volgen en niet op school mogen zijn. Dus voor mij is dat wat lastiger, omdat mijn hele ritme toch wel een beetje aangetast is. Thuiswerken is toch wel wat lastiger, want je wordt sneller afgeleid. Op school is het wat makkelijker, omdat de leraren makkelijk te bereiken zijn. Nu moet alles over de mail gaan of je moet via Teams afspreken. Dus ik vind het dit jaar wat zwaarder, ook vanwege corona.

Verder vind ik het lastig om naast de studie ook tijd voor mezelf in te plannen en me daaraan te houden! Ik heb veel last van stress. Dat komt door Corona en het vele thuiszitten. Vanuit school vind ik dat we niet goed worden begeleid tijdens Corona. Ik snap dat het het vierde jaar is en dat je zelfstandig moet werken, maar nu we met Corona zitten, hebben wij als studenten meer stress. We hebben geen regelmaat en het is voor ons veel lastiger nu. De begeleiding is gewoon heel erg matig vanuit school.

Wat ik eraan doe, is niet heel veel eigenlijk. Omdat ik dan in zo'n dip zit dat ik niet weet wat ik kan doen. Fitness doe ik momenteel ook niet meer.

     Tom Meulenbroek

Tom, student Bouwmanagement en Vastgoed/Ruimtelijke Ontwikkeling, woont samen met zijn moeder in Hillegom. Hij heeft een leuke vriendin en nog een oudere broer en zus die op kamers wonen. Ten tijde van het interview liep Tom stage bij Kernbouw in de Cruquius, waar hij momenteel werkzaam is.

"Ja, op een gegeven moment had je meerdere lessen op een dag… en na twee uur was mijn concentratie echt weg. Dan dacht ik van nou, dan neem ik nu een pauze en dan kijk ik die lessen aan het eind van de dag wel weer terug. En ja, dat kwam er dan niet meer van."

Ik loop nu stage bij een leuk bedrijf, maar dat ging in het begin niet helemaal goed. Eerst liep ik stage bij een ander bedrijf – op papier een projectontwikkelaar – maar uiteindelijk stond ik vlotten te bouwen met kinderen. Op een gegeven moment vroegen ze me zelfs om zwemles te gaan geven: toen heb ik aan de bel getrokken en ben ik bij Kernbouw terechtgekomen.

Op school begrepen ze niet direct dat het echt niet goed ging, dus toen ben ik maar gewoon langsgereden. Daar kwam ik een docent tegen die me heel goed heeft geholpen. Zo ben ik bij deze stage terechtgekomen. Dat was echt wel een nadeel van online communicatie: je begrijpt elkaar niet altijd goed. Daarnaast zou het ook fijn zijn als docenten vaker reageren op hun mail.

Nu gaat het goed, zeker op mijn stage. Ik maak me wel nog een beetje zorgen over de gemiste uren. Mijn betrokkenheid bij de lessen is wel echt lager. Ik mis de gezelligheid van de klas. Sommige klasgenoten zie ik ook nog wel buiten school om; dan gaan we even voetballen of samen wat eten, maar het contact is wel echt minder geworden.

Het voordeel van fysieke lessen is ook dat je elkaar scherp kunt houden en elkaar kan helpen bij het onthouden van deadlines. In de klas dan heb je nog wel studenten, vrienden die je ziet, die zeggen van: oh Tom, let je wel hierop want volgende week moeten we dit inleveren, of dit. Een soort check.  En dat heb je nu niet, waardoor je soms wel, ja dat is ook wel persoonlijk hoor, last minute achter dingen komt van: oh ja, ik moet natuurlijk dit nog even inleveren. Ik denk dat je met je klas toch wat meer met z’n allen gefocust bent op die deadlines en zo.

Mijn tip voor de online lessen is om veel gebruik te maken van actuele onderwerpen. Je ziet dat studenten dan meteen meer bij de les betrokken zijn. En voor studenten heb ik de tip dat ze goed pauze nemen en contact met elkaar zoeken; om met elkaar te delen wat je dwars zit.

     Jessala van Soerland

Jessela is derdejaarsstudente Business Studies, afstudeerrichting HRM. Ze woont in Amsterdam-Zuidoost, samen met haar ouders en haar broertje. Haar broertje is dit jaar begonnen met een hbo-opleiding. Jessela vindt dat ze echt geluk heeft gehad dat zij gewoon naar school kon toen ze startte met de opleiding. Voor haar broertje is dat toch echt een stuk moeilijker. Waar ze ook mee boft is dat ze sinds oktober 2020 een bijbaan heeft als HR-assistent. Die baan sluit goed aan op haar studie en op die manier kan ze vast ervaring opdoen. Belangrijk in deze tijd vindt Jessela ritme en planning.

"En het is ook een uitdaging eigenlijk, dat je niet te lang door gaat. Want je zit natuurlijk gewoon thuis. En je bent alleen maar aan het werk. Dus het is echt een uitdaging dat je echt af en toe pauze neemt. Of dat je even naar buiten gaat of zo, want je zit zo, je wordt er echt in meegezogen op een gegeven moment. En dan word je helemaal gek."

Ik stel hele hoge eisen aan mezelf. Maar dat heb ik nu wel minder. We doen het allemaal helemaal alleen, dus als het minder is vind ik dat niet zo erg, als het maar voldoende is. Ik heb wel veel minder energie dan normaal. Het is echt slopend. School is een soort werkweek. Je hebt elke dag dezelfde werkplek, je ziet verder niemand.

Ik krijg wel energie van even een rondje wandelen of even sporten. En ik krijg er energie van als ik weer een van mijn klasgenoten zie. Iemand die ook de camera aan doet en die even kletst over hoe het gaat. Want eerst ging je even kletsen in de kantine met iemand maar nu moet je meteen aan de stof gaan werken. De smalltalk is weg.

Het is gezelliger als iedereen zijn camera aan doet en je weer even gezichten ziet. Maar dan moeten docenten het ook echt vragen, anders doet niemand het en ik doe het ook niet in mijn eentje. En interactiviteit is ook belangrijk, dat je bijvoorbeeld af en toe een presentatie moet geven of moet oefenen. Dus dat je gewoon kijkt wat de mogelijkheden zijn van zo’n online college, want het kan natuurlijk hartstikke leuk zijn. Tenzij je alleen maar moet luisteren.

Ik probeer zo positief mogelijk te zijn. Ik wil niet overal een probleem van maken. Ik vind wel dat docenten soms even duidelijker uitleg moeten geven. En omdat mijn motivatie natuurlijk ook wat minder wordt dan ga ik er een beetje negatief in. Maar dan denk ik, ja zij doen ook gewoon hun best, ze hebben het ook heel erg druk. Je moet het maar even doen met wat je hebt. Maar het is wel lastig.

Ik heb een tip voor andere studenten: plan je vrije tijd in. Echt zeggen, vrijdag of een andere dag is gewoon mijn dag. En dat is echt belangrijk. Want anders heb je zo’n sleur dat alles om school draait en om werk. Dus ja, dat is gewoon wel echt belangrijk.

     Jack Duman

Jack Duman, 26 years old, student Business Innovation in Diemen, fourth year. Grew up in the UK and Turkey and lives mainly in The Netherlands since 2010. Shares an apartment with other students in Amsterdam.

"Especially group work has become more stressful and demanding.’’

I’m experiencing stress to a pretty great extent, especially because I have no routine now. It’s pretty stressful being a student because you’re constantly flipping between ‘Oh, I have so much free time now’ and the next week you’ll be like ‘I have absolutely no free time’. There seems to be no consistency and that’s amplified by corona.

Something in particular that causes a lot of stress right now is group work, it has become a lot more demanding. I used to really enjoy it, because we could spend the whole day in a project room with people that I actually chose to be in a group with – my friends. And we could also spend time outside of school doing work, but also socialize in the meantime. Now that’s not an option, so when we have time to sit down and do the work, it’s like ‘we have three hours to get this done now, or we’re going to fail’.

To deal with the stress I do a lot of exercise to stay active. It gives me energy as well. I also try to increase my engagement with whatever I can. So recently I asked for my grade transcript, so I can apply for a Master’s degree. If I don’t do that, I won’t be as engaged in graduating on time. You have to give yourself something to look forward to.

 The contact with the teachers has changed a lot. We used to have many opportunities to strengthen our relationship and to ask questions, while bumping into each other on the corridor or at the coffee machine. However, they are much more available to communicate right now. If I need something, I know that there’s three people I can email and they’ll get back to me within one day. 

     Georgia Spanou

Georgia Spanou, 24 years old, student Business Innovation in Diemen, third year. Is from Greece and now lives by herself on the campus. To finance her studies, she combines several jobs: she is involved in her study program and works as a consultant for different companies.

"The lecturers are pretty understanding and forgiving, that’s very nice.’’

I would say I know pretty much everyone in my studies: the students and lecturers as well as the management. As I work for the study program, I used to be very much involved. I attended every social event and helped out at graduation ceremonies. My engagement has changed since corona, as I’m not there so people can’t come up to me. It’s more difficult to handle things when you’re not physically there. Now people contact me on my phone, but I don’t really like being on my phone.

The lecturers are really trying to engage with us and they reach out to us a lot. They are using Microsoft Teams now, which works really well. They are there all the time to answer questions and they respond quickly. They are also pretty understanding and forgiving, that’s very nice.

The online classes have advantages and disadvantages. A lot of times I am in the class but in the meantime I’m cleaning the house or working out. That’s good when I’m busy, as I can combine two activities. However, I’m less concentrated when I’m also doing other things during the class. I think having to be present helps you understand more from the class.

I miss going out a lot: every day feels like a Monday or Tuesday. It’s not very motivating to work hard during the week, as you can’t go out in the weekends. However, I try to stay positive and not to be pessimistic. Going out also is a distraction from other things, so now I might as well read a book or do something I normally wouldn’t. It has both positives and negatives and I’m trying to make the best of it.

     Amna Chedhli

Amna, 25 years old, student Business Innovation in Diemen, second year. Comes from Tunisia and now lives in The Netherlands with a Dutch family.

"As international students, we miss the role of the mum now: someone telling us what to do or not to do."

The first year of my studies was perfect. I loved it and I collected all of my 60 points. Before corona came I always couldn’t wait to go to school because we are all international students, and it's a lot of fun. We were going out and living in Amsterdam… And then everything changed.

Normally I would reward myself with going home to my family in Tunesia, but now I feel like I'm just working, working, working and I don’t see any reward for myself, only the points that I'm getting. I'm lucky, I live with a Dutch family and I don’t find myself alone which is a good thing. If I would be living alone I could be crazy by now or I would go back home.  

I do feel engaged in my study programme, because I am coaching first year students. I check up on them and motivate them, which also inspires and motivates me. The study programme also keeps us engaged by giving us a lot of work. We have many big projects and we don’t have much free time because we are running all the time. If we were in a normal situation it would be bad not to have free time, but now it turns out positive.

In the beginning of the corona crisis, the study programme organised social calls. They called us one-on-one to check how it was going. It would be good if they would introduce those calls again to motivate us, and help the students that are running behind. As international students, we miss the role of the mum now. Before we were responsible, but the more we are at home, the more we miss someone telling us what to do or not to do.

     Rosa Drost

Rosa woont met haar zusje en ouders op Texel. Ze woonde op zichzelf, maar is door Corona weer thuis gaan wonen. Ze studeert PABO voltijd in Alkmaar. Haar bijbaantjes zijn oppassen en schoonmaken op een vakantiepark. Dat is nu wel wat minder geworden.

"Het contact met de anderen is zo verschrikkelijk belangrijk en dat wordt nu gewoon een beetje weggewuifd. Dat vind ik wel heel slecht eigenlijk."

Ik heb veel geluk gehad dat mijn stage – op een basisschool bij groep 2/3 – gewoon doorging. Deze heb ik net een paar weken geleden afgerond. Zonder stage zou ik nu een stuk minder gemotiveerd zijn, denk ik. Op zo'n stage lijkt het net of corona helemaal niet bestaat. Dat is ook zo’n leuke leeftijd, omdat die kinderen gewoon nog niet, die weten het wel maar die zijn ook gewoon nog bezig met andere dingen. Dus je bent even helemaal weg van dat coronagedoe en dat is dan zo fijn.

Nu volg ik weer onderwijs. Ik vind het moeilijk om gemotiveerd te blijven, zo de gehele dag achter de computer. Achter je laptop zitten en schrijven en luisteren kost heel veel energie. Dat klinkt heel raar, maar… ja dat zitten. Ik mis het sparren met mijn medestudenten; het contact. Ik heb wel een of twee keer les op locatie, maar dat is toch anders dan voorheen. Je mag bijvoorbeeld niet op de gang blijven staan om nog even bij te praten.

Ook mis ik de betrokkenheid tussen de studenten en docenten. De informele gesprekken en het ‘even kunnen aankloppen’. Wat ik ook lastig vind is dat het vaak veel tijd kost om uit te zoeken wat we moeten doen. Het zou fijn zijn als we hier wat meer hulp bij zouden krijgen.

Mijn tip is om iemand te zoeken met wie je samen kunt werken. Zelf studeer ik veel samen met mijn vriend, die een andere hbo-opleiding volgt. Dat motiveert me enorm om aan het werk te gaan. Ook zou ik het heel leuk vinden om online eens wat anders te doen met elkaar. Om even bij te kletsen, los van het lesprogramma.

     Rianne Koenis

Rianne woont samen met haar ouders, broertje en zusje in Spanbroek. Ze studeert Social Work in Alkmaar en zit momenteel in het vierde jaar. Rianne loopt op dit moment vier dagen per week stage als ambulant gezinsbegeleider. Ze is sinds het begin van corona niet meer op school geweest.

"Er werd tegen ons gezegd, toen we begonnen, dat de afstudeerjaren voorrang zouden krijgen. En dan denk ik, ik zit nu in mijn afstudeerjaar, maar ik ben nog steeds niet op school geweest. En je doet alles via een schermpje. Ik rij elke week langs Inholland Alkmaar omdat ik naar een cliënt moet. En dan denk ik, oh ja, daar zit ik op school, maar daar ben ik al, nou, een jaar niet geweest."

Sommige online lessen gaan goed, maar andere lessen wat minder. Ik merk dat dat ook wel te maken heeft met de ervaring van de docent. Over het algemeen ben ik niet heel erg blij met de online lessen en het online contact met de docenten. Ik heb niet het gevoel dat ik tijdens de online lessen alles kan vertellen wat ik wil vertellen, dit op persoonlijk gebied en rondom mijn stage. Terwijl dat juist van belang is. Leuke gesprekken zijn wel te doen via de laptop, maar al moet je echt even iets kwijt tegen iemand bij wie je iets niet leuks hebt meegemaakt, dan vind ik dat heel lastig, via de laptop.

Op mijn stage gaat het goed. Door de aard van mijn werk als ambulant gezinsbegeleider kom ik veel bij mensen thuis. De ene keer speel ik met kinderen om te kijken wat er speelt, maar ik ondersteun ook ouders, die het mentaal wat zwaarder hebben.

Ik ben echt blij dat ik op dit moment stage mag lopen en niet de hele dag online lessen moet volgen. Ik denk dat ik dan een stuk minder gemotiveerd zou zijn. Ik hoor het echt van veel studenten, hoor. Dat ze online minder tot ontwikkeling komen, minder vertellen en minder gemotiveerd zijn. Ik besef me heel goed dat ik geluk heb gehad, want er zijn medestudenten van wie hun stage is afgebroken. Hierdoor heb ik geen achterstand en kan ik dit collegejaar nog afstuderen.

Wat ik het meest mis is het uitgaan en afspreken in een grote groep. Ook mis ik mijn medestudenten. Door de stage zie je elkaar sowieso minder, maar nu is dat vrijwel nihil. Alleen de mensen met wie ik echt close ben spreek ik nog, met de rest is het contact vrijwel verdwenen. Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd naar hoe het met ze gaat!

     Marjon Zoer

Marjon woont met haar ouders, twee zusjes en een broertje in Heerhugowaard. Een derde zusje is het huis uit. Ze is vierdejaarsstudente Social Work in Alkmaar, doet de minor Langdurig Complexe Zorg en loopt stage in de Penitentiaire Inrichting Heerhugowaard. Naast de stage werkt ze gemiddeld 24 uur per week in de gehandicaptenzorg. Marjon is positief, zelfstandig en vindt dat het goed gaat, maar ze mist wel het samenzijn en samenwerken met anderen.

"Ik ben iemand die het fijn vindt om af en toe met andere mensen samen te werken. Gewoon puur om elkaar te motiveren, even elkaars stukken door te lezen. Dat is iets wat ik mis, dat je nu meer op jezelf aangewezen bent, ondanks dat ik dus zelfstandig ben." 

Ik heb gelukkig wel genoeg stage kunnen lopen om jaar 3 af te ronden. Sinds juli kan ik weer op locatie stage lopen, in de Penitentiaire Inrichting, en kunnen we dus de gedetineerden ondersteunen. Van maart tot en met juni heb ik een tijdje op mijn werk stage gelopen om bij te blijven en uren te maken. Die mogelijkheid kregen we gelukkig vanuit school.

Een keer in de twee weken hebben we op vrijdag les. Online. Wat ik daarvan vind? Ik vind dat het allemaal best wel snel is opgepakt. Ik heb twee docenten die op een bepaalde manier toch hun betrokkenheid kunnen tonen, ook via de onlineverbinding. Daar ben ik wel heel blij mee. Zij tonen ook persoonlijke interesse, de mogelijkheid om altijd je verhaal te doen, af en toe even een mailtje: jongens, als jullie vragen hebben, als jullie me nodig hebben, dan weet je me te vinden. Dat soort acties vind ik belangrijk, omdat je dan vanuit de andere kant, de docenten, merkt: ze willen me erbij houden, ze willen me betrokken houden. Ook al zie je me niet, ik ben er wel.

Ik merk wel dat je niet echt met elkaar bezig bent, je bent meer op jezelf aangewezen. Ik ben wel betrokken bij het groepje dat ik al vanaf mijn eerste leerjaar ken, maar er zijn ook nieuwe studenten in onze groep en ik merk dat ik daar amper de naam van ken. Het is niet makkelijk om contact te maken. Iedereen doet wel zijn zegje maar je bent toch niet echt samen, je bent niet echt met elkaar.

Mijn tip is, stel voor jezelf deadlines. En zorg dat je jezelf ook aan die deadlines houdt. Dat helpt voor mij heel erg. En wat mij daarnaast helpt om thuis te kunnen werken is het houden van structuur in je eetmomenten en in je beweegpatroon. Probeer te doen wat je voor corona ook deed en stel eventueel je doelen bij. Dus ik fiets niet van huis naar school, maar ik loop een blokje om.   

     Gilmara Landbrug

Gilmara is eerstejaarsstudent Business Studies en negentien jaar oud. Zij woont met haar ouders in Amsterdam-West. Eerder de havo doorlopen. Ook haar ouders hebben een hbo-achtergrond. En dankzij (!) corona heeft zij een bijbaantje bij Inholland Diemen: in het Covid-team toezicht houden op de naleving van de gedragsregels.

"Ik vind zelf dat ik minder leerstof binnenkrijg tijdens de online lessen. En ik denk dat als het fysiek is dat je het meer opneemt dan als het online is."

Ja, het gaat wel goed met de studie. Ik vind het wel nog steeds een beetje ingewikkeld door de online les. Ik denk dat die zouden verbeteren met meer interactie tijdens de lessen. Dat er gewoon meer gesproken wordt met de leerlingen. Steeds vragen stellen zodat je weet: oh die let op, die let niet op, maar meestal is het gewoon een halfuur dat de docent alleen maar praat en dan binnen een kwartier of zo ben je al je concentratie kwijt.

We hadden ook een afvaller. Dat zag ik wel een beetje aankomen, want hij deed niet zoveel in de groep en we moesten een beetje aan hem trekken. En ook als hij erbij was, zag je hem altijd maar in zijn bed liggen slapen. We moesten hem altijd wakker bellen als we een meeting hadden.

Om eerlijk te zijn denk ik dat er weinig betrokkenheid bij de opleiding is, maar ik denk dat dat ook ligt aan de online lessen. Ik zit met heel veel jongens in de klas. Ik vind wel dat de jongens niet zo betrokken zijn, maar ik zit met drie andere meiden en bij hun vind ik wel dat ze echt betrokken zijn bij de studie. We praten echt elke dag over de studie: wat gaan we nu doen, hoe leer jij en wat heb jij al gedaan en zo. Dus van de meisjes vind ik wel dat ze meer betrokken zijn bij de studie dan de jongens. Ik denk dat meiden gewoon veel meer moeite doen dan jongens. En dat jongens denken van: ja het komt wel goed.

Ik denk dat Inholland zelf al heel veel heeft gedaan om de betrokkenheid van studenten te vergroten, maar dat het gewoon de situatie is. Dat het gewoon nu zo is dat het online moet en dat er niet echt een andere oplossing daarvoor is.

     Davey Schaap

Davey is één van de jongste studenten bij Inholland. Hij is zeventien jaar, en na zijn havo nu eerstejaarsstudent Business Studies in Diemen. Hij woont nog thuis, samen met zijn ouders en  oudere zus van twintig (eerst hbo en na een jaar mbo) en de hond. Zes keer per week staat Davey zeer vroeg op om tussen 4 en 7 uur de krant te bezorgen in zijn woonplaats Huizen. En op vrijdagen helpt hij vaak zijn oom in de bouw.

"Ja, ik probeer elke les aanwezig te zijn, lukt ook wel. Ik zou hier en daar beter kunnen opletten wel. Ja, ik ben snel geneigd andere dingen te doen."

Ja, het is wel lastig om met corona te studeren, vooral met die projecten in een groepje studenten. Het scheelt wel dat ik leuke medestudenten heb getroffen in mijn werkgroepjes. Thuis heb ik wel veel afleiding, vooral door m’n smartphone: steeds kijken of er iets binnen is gekomen. Voor mijzelf denk ik dat ik iets meer tijd moet maken voor school.

Verder vind ik dat docenten wel wat meer uitleg mogen geven, waar wat te vinden is, op Moodle en zo. Wat ook helpt is dat docenten vrolijk zijn en zelf niet zo balen van die corona. Op een gegeven moment haak ik wel af om naar chagrijnige mensen te luisteren want dat is niet echt mijn ding.

Ik ben elke online-les aanwezig. HRM vind ik wat minder. Vooral het financiële aspect van de opleiding vind ik interessant. Vooral werken met geld vind ik wel leuk en dat heb je hier ook wel een beetje. Uitslagen van toetsen die ik heb gemaakt zien er in mijn ogen gewoon prima uit. Kan beter maar ik ben over het algemeen wel redelijk tevreden. Het gaat dus best wel goed maar ik kijk toch uit naar gewone lessen op school.

Of ik nog tips heb voor studeren in coronatijd? ’t Is effe niet anders…