"Het kan geen toeval zijn dat mensen met een etnische achtergrond zo veel langer moeten zoeken naar een stage dan mensen die uit Nederland komen..."
Heb je het gevoel dat je geen antwoord krijgt of een vaag bericht vanwege je achternaam of je achtergrond? Het gebeurt dat werkgevers spontaan veranderen van mening en een sollicitant niet meer serieus nemen zodra ze zien dat iemand donker krullend haar heeft, niet wit is van huidskleur of een hoofddoek draagt. Terwijl dat niet relevant is voor de stage.
Negatieve ervaringen benoemen als discriminatie kan je ook commentaar van medestudenten op de hals halen: want was je wel goed voorbereid? Deed je echt je best? Hier toont zich hoe moeilijk het is om je te wapenen tegen schaamte en onzekerheid. In veel gevallen weet je het nooit zeker of het inderdaad discriminatie was.
Een goede voorbereiding is belangrijk. Een mooie brief, verzorgd en op tijd op een afspraak komen garandeert niet dat je wel een reactie krijgt of dat een gesprek prettig verloopt. Het zorgt wel voor minder onzekerheid en een stevige basis om om hulp te gaan vragen als je toch negatieve ervaringen hebt.
Discriminatie is een pijnlijk onderwerp. Wanneer jij merkt dat er in jouw omgeving of op jouw stage wordt gediscrimineerd, maak dit dan kenbaar. Wees een luisterend oor voor de persoon die te maken heeft met discriminatie; zo geef je iemand het gevoel dat diegene er niet alleen voor staat.
Soleil heeft vaak te maken gehad met afwijzingen tijdens het solliciteren. Hoe gaat zij om met afwijzing?
Yassine werkt als coördinator bij het Stagehuis Schilderswijk. Jongeren voor wie het lastig is om een stageplek te vinden, zijn hier welkom.
Sociologen Lex Thijssen, Marcel Coenders en Bram Lancee publiceerden in 2019 een artikel waarin ze bewijs leveren dat er sprake is van etnische discriminatie op de Nederlandse arbeidsmarkt. Dezelfde brief werd voorzien van verschillende achternamen. Als die achternaam etnisch overkwam, dan was de kans significant minder groot dat de sollicitant werd uitgenodigd. Als individu weet je nooit wat de reden is dat je geen antwoord krijgt op je brief. Dat maakt extreem onzeker. Weten dat je achternaam je kansen verkleint, helpt niet. Des te belangrijker dat studenten bij hun hogeschool weten waar ze terecht kunnen met vragen en vermoedens. Dat ze goed voorbereid worden op hoe ze kunnen omgaan met onzekerheid. En vooral: dat hogescholen direct contact maken met de bedrijven en organisaties waar hun studenten geen reactie krijgen.
Goed om te weten dat er ook studenten zijn die zich niet laten kisten. Zo zegt geïnterviewde Sarah:
"Ik vraag tijdens een gesprek ook altijd hoe hun team eruit ziet of ik kijk zelf op hun website of social media. Als ik zie dat er weinig variatie zit in het team, dan trekt dat bedrijf me ook minder snel aan om te gaan solliciteren."
Haar strategie is er een van kracht. Het is niet aan iedereen voorbehouden om zo assertief te zijn. Wat kan jij doen? Hier de tips van Sarah:
Sommige studenten zullen al ideeën hebben over waar ze graag stage zouden willen lopen, maar sommigen ook nog niet. Bij het vinden van een stageplek kan je gebruik maken van eigen connecties, de databank van school of stagemarkten.
“Ik ben in mijn eigen omgeving gaan zoeken. Via LinkedIn, Facebook en Instagram heb ik gedeeld dat ik op zoek was naar een stage. Toen heb ik een paar reacties gekregen. Ook heb ik via stagewebsites gezocht. Daar heb ik mijn CV geüpload, en dan word je gematcht met een bedrijf . . . .”
Óók is het verstandig om vooraf research te doen naar het bedrijf waar je stage wilt lopen. Zo krijg je alvast een beeld van de organisatie, hoe het team er uit ziet, en waar je eventueel terecht zou komen.
“Als ik een stage ga zoeken, kijk ik wel naar ‘in wat voor bedrijf kom ik terecht?’ Ik vraag tijdens en gesprek ook altijd hoe hun team eruit ziet, of ik kijk zelf op hun website of sociale media. Als ik zie dat ze alleen maar één bepaald soort type mensen in dienst hebben, dan trekt dat bedrijf me minder aan om te solliciteren.”
Begin op tijd. Een goede voorbereiding begint bij het op tijd gaan zoeken naar een stageplek. Het vinden van een stageplek is niet binnen één of twee weken geregeld.
“Ik adviseer echt om er op tijd mee te beginnen, en je moet je netwerk echt vergroten. Want ik merkte wel dat mijn netwerk groot was, maar niet groot genoeg. Ik had bijvoorbeeld te weinig connecties op marketing- en communicatiegebied, dus ik zou je LinkedIn echt up-to-date houden en meer in zulke netwerken verdiepen.”
Laat iemand anders naar jouw cv en/of motivatiebrief kijken. Bijvoorbeeld iemand in jouw omgeving die goed is met grammatica en spelling, of een extern bedrijf die dit voor je controleert. Anderen zien wellicht nog dingen die jij over het hoofd hebt gezien.
"Er was iemand die ruim van tevoren solliciteerde voor een stageplek. Dat zegt heel veel over hoe gemotiveerd je bent als student."
Seyma, geïnterviewde werkgever
Werkgevers zijn op zoek naar enthousiaste en gemotiveerde stagiaires, die echt iets toevoegen aan hun bedrijf of organisatie. Zij vinden het leuk om te zien dat een student zich echt in het bedrijf heeft verdiept en meer van zichzelf laat horen dan enkel hetgeen wat al in hun motivatiebrief staat.
“Vooral enthousiasme vind ik belangrijk. En als mensen al zelf suggesties gaan doen. Daar word ik echt blij van. Als laatst vind ik ambitie belangrijk, omdat wij als bedrijf ook veel ambitie hebben.”
Alex, geïnterviewde werkgever
Mocht jij in een situatie terechtkomen waarin jij te maken krijgt (of hebt gehad) met stagediscriminatie, meld dit dan direct. Dit kan bijvoorbeeld bij je stagebegeleider, je mentor of studiebegeleider. Om stagediscriminatie tegen te gaan is het belangrijk om meer bewustwording te creëren, en er veel over te praten.
Ervaar jij stagediscriminatie? Neem dan contact op met:
“Een vriendin van mij werd vaak afgewezen zonder reden of er werd gezegd dat zij niet geschikt was. Ze voldeed aan alle eisen en meerdere klasgenoten werden er wél aangenomen. Hierdoor ging ze steeds meer aan zichzelf twijfelen en durfde ze niet meer te solliciteren.
Als je zo kortaf wordt afgewezen, dan raakt dat je, zeker als je er wel veel moeite voor hebt gedaan.”
(Op de foto staat niet Kiki maar Uday, Shirin en Noor, drie van onze geportretteerden; zij hebben meegewerkt aan het onderzoek)
