Laura Joosten (41) kwam via een studentenbaantje terecht bij Inholland en klom in de jaren daarna van de ene naar de andere functie. Uiteindelijk werkte zij als proces- en relatiemanager bij de Centrale Studentenadministratie. Lekker voortvarend. “Maar na een gesprek met mijn manager over mijn toekomstige loopbaan, wist ik zeker dat het leven nog meer te bieden had. Ik had andere dromen en besloot een wilde sprong te maken in een totaal andere richting.”
Laura sprong naar de opleiding Verpleegkunde. Ook bij Inholland. “Ooit, tijdens de middelbare school, had ik al eens aan die studie gedacht. Maar toen ik me voorstelde hoe het was om mensen te prikken, liet ik het hele idee weer varen. Dat leek me eng. In plaats daarvan koos ik voor de opleiding Maatschappelijk Werk en Dienstverlening, die ik al snel inruilde voor Management en Economie. Dat laatste was een advies van mijn broer. Volgens hem was dat een lekker brede studie waar je alle kanten mee op kon.”
Maar uiteindelijk dus niet de kant die ze écht op wilde. Dus gooide ze op haar negenendertigste, inmiddels moeder van drie jonge zonen, het roer rigoureus om. “De coronatijd liep op z’n einde en met al dat thuiszitten had ik meer tijd om te reflecteren. Zo kwam ik toch weer uit bij verpleegkunde. Het enthousiasme van mijn buurvrouw, die in de zorg werkt, gaf me een extra duwtje. Ik dacht: als de jongste naar school gaat, ga ik ook.”
Laura volgt nu sinds tweeënhalf jaar als zij-instromer het hele curriculum van de Verpleegkunde-opleiding van Inholland. “Ik ga een dag in de week naar school in Amsterdam en werk drie dagen in het ziekenhuis. Om de acht maanden doe ik ervaring op een andere afdeling. Door de combinatie van werken en school, landt de theorie in een praktische context.”
Haar allereerste werkdag in het ziekenhuis herinnert Laura zich nog heel goed. “Ik had de nacht ervoor niet geslapen, want was megazenuwachtig. Vervolgens was ik veel te vroeg omdat ik niet te laat wilde komen. Toen ik daarna meeliep over de afdeling zag ik voor het eerst van mijn leven een stoma. Dat vond ik heel interessant en wilde er meteen meer van weten. Dat nieuwsgierige gevoel heb ik nog steeds.”
"Door de combinatie van werken en school, landt de theorie in een praktische context."
Laura is inmiddels halverwege haar opleiding en vindt het goed dat elk vak op drie niveaus wordt aangeboden. Zo bepaalt ze zelf de studievoortgang. Laura: “Veel van mijn medestudenten hebben al een mbo-zorgdiploma op zak. Zij wisten bijvoorbeeld allang hoe een tillift werkte, maar ik had geen flauw idee op welke knop je moest drukken. Ik moest echt bij de basis beginnen. Daarom volg ik alle vakken op instapniveau. Zodoende maak ik kleine stappen en haal ik in vier jaar mijn diploma. Dat is oké voor mij. Ik heb ook nog mijn gezin. Gelukkig steunt mijn partner me helemaal, maar het blijft een tijdrovende logistieke puzzel om alle vakken op tijd af te krijgen in combinatie met werk en thuis.”
Dat Laura ouder is dan haar meeste medestudenten vindt ze niet erg. “Dat geldt ook voor mijn praktijkbegeleider. Soms hebben we zulke leuke gewone gesprekken dat ik vergeet dat zij straks ook nog mijn verslagen moet goedkeuren.”
De keuze voor de zorg voelt voor Laura als een ontsnapping. “Ik ben zo veel blijer dan in mijn kantoorbaan. Iedere dag maak ik mooie dingen mee. Als verpleegkundige ben je van betekenis voor mensen die op een moeilijk punt staan in hun leven. Op welke afdeling ik na het behalen van mijn diploma terecht ga komen, weet ik nog niet. Ik kan nog alle kanten op.” Precies het advies van haar broer, maar dan wel in een heel ander vakgebied. En daar is Laura heel gelukkig mee.